KONTALARIA

Kontalari bikaina dut aita. Gau batean bai, eta hurrengoan ere bai; argia itzali, ohe ertzean eseri eta egun batean sorginen akelarreetara eta hurrengoan iratxoen artera eramaten ninduen. Basoan barna ibiltzen ginen gehienetan. Ostadarraren gainean ibiltzen ikasi nuen, eta hodeien gainean salto egiten, eta txorien atzetik hegan egiten, eta natura maitatzen, eta aldamenekoari laguntzen, eta... gaurik ilunenetan eguzkia poltsikoratutakoa ere banaiz. Sekula ez dut ipuina bukatu aurretik lo hartu. Ipuina bukatu ostean argia piztuta uzteko eskatzen nion aitari. Irudimenaren argia jarri nion izena ipuina entzun ondorengo tarteari. Argiari zintzilikatzen nizkion aitak kontatutako guztiak; irudimenaren argia inoiz ez dela itzaltzen sinestarazi nion umetan neure buruari.

Aspaldian ez dit ipuinik kontatu aitak. Ipuin kontalari bikaina izaten jarraitzen du eta niri ere oraindik gustatzen zait ipuinak entzutea (hori uste dut behintzat), baina, ez dakit aspaldian zergatik ez didan ipuinik kontatu. Helduoi erantzutea zaila egiten zaizkigun galderetako bat da hori. Hizkuntza, ahozkotasuna, irudimena, gorputzaren mugimendua, begien keinua... aberastasun handia dago ipuin kontaketa baten atzean.

Kontalaria proiektu berria jarri du martxan Eusko Jaurlaritzako Hizkuntza Politikarako Sailburuordetzak. Autobus bat herriz herri dabil ipuinak osatu nahian. Helburuak... hizkuntzarekin jolas egitea, sormena lantzea, belaunaldien arteko harremanak estutzea... Urriaren 23an Beasaina iritsi zen autobusa. Autobusean barrura pausoa ematen ausartu ginen Ekaitz eta biok. Egin beharrekoa ume koxkor batzuk hasitako ipuinari jarraipena eta bukaera ematea. Kattagorriak, ezkur magikoak, Eneko, Xabi... emaitza: www.kontalaria.net.

Egitasmo polita iruditzen zait. Bidean aurrera egiteko pauso baliagarria. Pauso batek, ordea, badakizue! Atzetik beste bat eskatzen du.

Ba horixe, nik ere handitzean nire seme-alaben ipuin kontalari izan nahi dudala.