...burua joatea...

Irati atzo Iruñeako kaleetan lotsaren lotsaz masailak gorrituta

Polita da tarteka burua joatea (eta nora joaten den ez jakitea) eta itzultzen denean, zeure buruarekin lotsa-barrezka aritzea. Atzo Iruñeako kaleetan gertatu zitzaidana; halaxe, gertatu bezalaxe:

Atzetik bost gazte hurbildu zitzaizkidan. Korrika zihoazen kalean behera, kirola egiten. Haietako bat ondoan gelditu zitzaidan:

- Irati, ze muz zailtze?

- Ondo-ondo, ta zu?

(To, bi muxu! Ta zeini eman dizkioten ez dakit!) 

- Earki, hementxe kirol pixkat itten! Zizurren ondo?

- Bai, oaintxe buru-belarri lanen, kurtso hasiera finkatzeko azkeneko zirrikituk ixten. 

(zeinekin demoniokin ai naiz hizketan? Gorka ote da? Baino ez dittu begi urdinek. Ta hizkerea? Iruña inguruko hizkeratio gutxi dauke horrek... Goierri ingurukoa behar do izan. Baino, zein da? Bertsolarin bat? Ekaitzen launen bat? Ahots hori ta tono hori ta bixkortasun hori ezaunek itten zaizkit ba. Ta ezagunegie badala re esango nuke; nola esango diot ba ez detela ezautu, ez dakitela zeinekin ai naizen hizketan! Ai ama, zein da! )

- Etxe aldea?

- Bai, garaie re bada ta! Zu bai earki, kirola inez! 

(zein demonio da hola korrika aitzeko!)

- Ba, etzazula pentsa! Berrogei bat minutu eskas. Gogo haundik ez dau gaur.

- Indarra bai, baino gogoik ez?

- Indarra re gutxi, Irati!

- Ez da izango! Bueno, segi lasai, lagunek aurrea dijozte ta!

- Bai, ondo ibili ta hurrena arte!
- Aio!

(Aupa Irati! Mundiala haiz! Bi muxu eman dizkion, hire betiko laune balitz bezela hizketan aittu haiz ta ez dakin zein dan. Esango zinan, gorrittu in haiz gainea! Konturau ote den ez denala ezautu!)

Sei minutu. Sei minutuz aritu nintzen neure buruarekin borrokan. Ahots hori, ahots hori, ahots hori... sei urtetan ezagututako irakasle guztien errepasoa egin nuen. Sei minutu. Iruñean topa ditzakedan pertsonen errepasoa egin nuen. Sei minutu. Eta buruari tira eta tira eta tira eta tira egin nionean, etsitzeko ausardiarik izango ez nuela neure buruari onartu nionean... GERIZPE! Baino nola ezkutatu haiz bixera horren azpin, ile-tximak moztuta ta pittin bat argalduta! Ez haut ezautu! Ahotsa! Ze ederra den pertsonen ahotsen arrastoari usnaka aritzea. 

Eta ondorengo sei minutuak barrez egin nituen. Kalean behera barrez. Neure buruari egin nion barre, egoerari, gaizki pasatako momentuari eta burua neure onera itzulita hartutako lasaituari. Ez da gozoa burua joaten zaigunean, berriro aurkituko dugun ziurtasunik izan gabe buruaren bila aritzea. Niri askotan joaten zait; zorionez beti itzuli da bere txokora. Eta itzuliko bada, aurrerantzean ere joaten jarrai dezala; neure buruari barre egiten jarraitzeko aitzakia polita izaten da!