Martxoaren 24a ere poesiaren eguna delako. Eta urarena. Eta japoniarrena.
Astelehen goizean irratian entzun nuen udaberriari ongi etorria eman zion martxoaren 21 hura Poesiaren Nazioarteko Eguna zela. Eta poesiaz oroitu nintzen. Haikuez. Joxemiz. Japoniarrez oroitu nintzen. Beste behin.
Astearte goizean irratian entzun nuen udaberriko bigarren egunari ongi etorria eman zion martxoaren 22 hura Uraren Nazioarteko Eguna zela. Eta uraz oroitu nintzen. Itsasoaz. Olatuez. Tsunamiaz. Japoniarrez oroitu nintzen. Beste behin.
Gaur poesiaz eta uraz oroitzen jarraitzen dut. Eta japoniarrez. Beste behin. Bigarren Batxilergoan Gaztelaniako irakasle izan nuen Joxemi. Ordukoa dut Haiku hitzaren ezagutza. Ikasturte erdian bi asteko bidaia egin zuen irakasleak Japoniara, eta Haikuak ekarri zizkigun aztergai, ikasgai. Haikuak ekarri zizkigun opari. Hiru lerro eta hamazazpi silaba; mundua bere osotasunean.
Itsasoz inguraturiko herrialdearen xarma hizki poetikoz josia. Hala irudikatu nuen.
Eta orain indarra bidaltzen diegu. Besarkadak bidaltzen dizkiegu. Itsasoz. Orain poesia bidaltzen diegu olatu txikitan. "Tsunamiak heriotza itsasoz jantzi zuen" (Patxi Ezkiagak bidali didan olerkiaren amaiera). Tsunamiak heriotza itsasoz jantzi zuen egunak etorkizuna ito ez dezan, Haikuak idazten jarraituko dut nik.
Bihar ere poesiaren eta uraren eta japoniarren eta nuklearren eta erradioaktibitatearen eta energiaren eta etorkizunaren eguna izango da. Horregatik egingo diot hurrengoan tartetxoa bat Japonia (II)-ri. Eta nuklearrei. Eta erradioaktibitateari. Eta berriro japoniarrei. Eta guri. Egunak egunerokoak direlako.
Astelehen goizean irratian entzun nuen udaberriari ongi etorria eman zion martxoaren 21 hura Poesiaren Nazioarteko Eguna zela. Eta poesiaz oroitu nintzen. Haikuez. Joxemiz. Japoniarrez oroitu nintzen. Beste behin.
Astearte goizean irratian entzun nuen udaberriko bigarren egunari ongi etorria eman zion martxoaren 22 hura Uraren Nazioarteko Eguna zela. Eta uraz oroitu nintzen. Itsasoaz. Olatuez. Tsunamiaz. Japoniarrez oroitu nintzen. Beste behin.
Gaur poesiaz eta uraz oroitzen jarraitzen dut. Eta japoniarrez. Beste behin. Bigarren Batxilergoan Gaztelaniako irakasle izan nuen Joxemi. Ordukoa dut Haiku hitzaren ezagutza. Ikasturte erdian bi asteko bidaia egin zuen irakasleak Japoniara, eta Haikuak ekarri zizkigun aztergai, ikasgai. Haikuak ekarri zizkigun opari. Hiru lerro eta hamazazpi silaba; mundua bere osotasunean.
Itsasoz inguraturiko herrialdearen xarma hizki poetikoz josia. Hala irudikatu nuen.
Eta orain indarra bidaltzen diegu. Besarkadak bidaltzen dizkiegu. Itsasoz. Orain poesia bidaltzen diegu olatu txikitan. "Tsunamiak heriotza itsasoz jantzi zuen" (Patxi Ezkiagak bidali didan olerkiaren amaiera). Tsunamiak heriotza itsasoz jantzi zuen egunak etorkizuna ito ez dezan, Haikuak idazten jarraituko dut nik.
Goiz biluziak
ispilu bakarra du:
etorkizuna.
ispilu bakarra du:
etorkizuna.
Bihar ere poesiaren eta uraren eta japoniarren eta nuklearren eta erradioaktibitatearen eta energiaren eta etorkizunaren eguna izango da. Horregatik egingo diot hurrengoan tartetxoa bat Japonia (II)-ri. Eta nuklearrei. Eta erradioaktibitateari. Eta berriro japoniarrei. Eta guri. Egunak egunerokoak direlako.
Entradas
Zalantzarik ez dut japoniarrek, kostata baina, aurrera aterako direla: hala opa, hala desio.Dolu une lazgarri hauetan gure mina adieraztea eta ELKARTASUNA luzatzea dagokigu.
ResponderEliminarBai, adorea eta indarra Japoniar herriari, bihotzez.
ResponderEliminarNahiz eta Japon urruti izan, nahiz eta hemen tsunami eta neurri horietako lurrikaden harriskurik ez izan, Japoniar herriaren mina, gure mina da. Elkartasuna eta indarra une lazgarri hauetan.
ResponderEliminarZuretzako haikua, opari gisa:
ResponderEliminarEtorkizuna:
iraganaren fruitu,
gaurko hazia.
;·D Eta ni Kukuari begia bota nahian Kilkerra begi bistan nuenean... nork esan zuen maitasunak okulistarenean egon behar zueneko hura?
ResponderEliminarPolita! Eskerrik asko! Txantreako kale zuloan gauean kilkerrik ez da entzuten baina... nik badaezpada ere leihoa zabalduko dut... ;·)