METAMORFOSIA (III)

Igandean arratseko zazpietan hizketan aritu nintzen kapulua egitera iritsi ez den harrarekin. Guztiek egin dute beren poltsatxo zuria batek izan ezik. Galdetu nion zergatik eta zertarako... zer dela eta... eta erantzun zidan... kostatu zitzaion, baina, erantzun zidan... eta ulertu nuen bere begi ttiki erdi zabalduek erantzun nahi izan zidatena. Erantzunen bat nahi baduzu begiraiozu zeure buruari! Belauniko, burua kaxa barruan sartuta, lerdo-lerdo harrapatu nituen neure begiak! Zorioneko jakin-mina! Zer uste zenuen zurea eta zurea bakarrik zela jakin-mina? "Lotsagabe hori!" esatea falta izan zitzaion! Eta arrazoi du, ez dakit zergatik (belauniko nengoelako, sudurra gertuegi ipini niolako, argazkiak zuengana ekartzen ditudalako...) baina, susmoa dut arrazoi duela. Eta nik ere lotsagabea izan nahi dut! To, arrazoia! Berak ere bere zeta-harkideek metamorfosia nola egiten duten ikusi nahi duela esan zidan, horregatik ez duela bere burua hari zuri pila horren erdian zorabiarazi.

Eta hantxe jarri ginen biok (elkarri ia eskua -bai, eskua- emanda), begira, zer ikusiko. Eta hauxe topatu genuena! Kapulu garden bat har metamorfosia egiten hasi berriaren ispilu!

Lotsagabea izan nahi duen eta kapulurik egin ez duen harrari izena jarri diot. Kuxki. Imajina dezakezue zergatia...