GORBEA

Gontzal Mendibilen (Gorbeiako Haizea) kantu ederra entzun ondoren irakurtzeko.

Beasaindik Gasteiza

handik Barazarra,

Saltropolen utzita

gure kotxe zaharra,

pinupean jo dugu

Atxuri bizkarra,

Gorbeara bidean

gora ttirri-ttarra,

azkenean loratu

zaigu irriparra,

aukeran handi eta

nabarmen samarra,

zu zara maite dugun

gurutze bakarra.

Bazen behin behor bat lotsaren lotsaz azal sendo marronkaren katamalo masail gorri amapolaz beteak loratzen zitzaizkiona. Gorbeialdeko bizkar belartsuetan bizi zen bi hankako animalia lotsagabeen esku arteko makina dirdaitsuetatik ihesi. Moxal txiki polit batez erditu da aurtengo udan. Eta esnea edaten du ugari moxalak. Esne zuriari tira egiten dio, eta zupa, eta... gorriari ere barrura egiten dio bultza. Konturatu ere egin gabe amaren lotsaz elkatzen ari dela. Dena irristan dator amapolen petalo bustietan behera. Eta ze arraio! Handi eta eder egingo bada lotsatzen ere ikasi egin nahi du. Orain moxala da masailak gorritzen zaizkiona. Eta bi hankako animalia lotsagabe hau hurbildu zaienean horixe da to! oparitu didatena: aurpegi-muturrak ezkutatu eta bi ipur-masail tente, sendo. To, lotsagabeari lotsagabekeriak!