2012-05-30

LO EG(I)(O)TEA




Ikasle batek galdetu zidan atzo: Irati, nora joaten gara lo hartzen dugunean? Eta nik neure buruari: to, Irati, helduion hordagoari. Hogeita hamaika eskutik berak, ordea, beti ez bada ere, gehienetan bezala, hogeita hamaika eskutik galdera egiten duenak. Eta hor hasten dira komeriak: eskuak izerditan, masailak gorri, belaunak ia erorian… eta eutsi egin behar. Irati, hori ez dun fundamentua, hi haiz irakaslea. Estrategiarik onena galderari galderarekin erantzutea: eta zuk zer uste duzu eh, nora joaten gara lo hartzen dugunean? Eta atzetik etor daitezkeenak; Bat: ikasleak irakaslea haizea hartzera bidaltzea. Bi: ni ilargira joaten naiz, edo halako zorakeriaren bat erantzutea hark, eta Hiru: ez dio inporta, ahaztu lehor bat botatzea; hori ere hark, hau da ikasleak.

            Korapiloak, ordea, askatu daitezkeen arren, tarteka korapilatu ere egiten dira. Pixka bat gehiago. To bigarren kolpea, ikaslearena: Eta, Irati, joan ondoren nola jakiten dugu nora itzuli? Ez dakit musean bi hordago jarraian bota ote daitezkeen. Bi aldiz eusterik dagoen ere ez dakit. Bihar hitz egingo dugu lasaiago antzu batekin erantzun nion, sorbalda gainean pare bat kolpetxo emanda. Kontua da, bihar hori gaur dela eta gau osoa esna pasa dudala, loak norabait eramango banindu, gero nora (eta) itzuli asmatuko ote nukeen neure buruari galdetuz.

             Eta esna pasatako gau bat da batez ere luzea. Oso luzea. Ohean esna pasatako zortzi ordu izan daitezke zortzi ordu eta hogeita hamalau minutu edo hamabi ordu eta berrogeita hemeretzi minutu. Ohean esna pasatako zortzi ordu dira eternitate bat. Lo egiten dugunean, nora joaten garen ez dut asmatu, itzulerako bidea nola asmatzen dugun ere ez, baina, ondorio garbi bat atera dut. Ikasle eta irakasleok modu berean kezkatzen gaituzten bizitzaren alderdi asko badirela. Eta kezka eta hausnarketa eta galdera horiek kanporatzen ditugunean, ikasleak ikasle eta irakasleak irakasle izateari uzten diola. Hau da, ia beti. Tarteka bada ere, irakasleok ikasleen ikasle izaten ikasi beharko genukeela, alegia.

            Gaur berriro emango dizkiot pare bat kolpetxo ikasleari sorbalda gainean. Eta begietara begiratuko diot. Uler dezan erantzuna nigan ez baina, bion arteko zubian dagoela.  Ez ote gaitu errekak irristan eramango. 


2 comentarios:

  1. Irati, eta... lokartzearen kontu horrekin gaudenez, nora joaten dira problemak matematika irakaslea lokartzen denean? (ez dakit irakasleak nire galderak aguantatuko lituzkeen egunero)

    Datorren astean, selektibitatea amaituta eta oporretarako prest nagoenean, oparituko didazu prolema bat? (nik zuri ordainetan ipuina)

    Muxuak lo geratzen direnean nora doaz? Goierrira? ;-D

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Problemek esna daudela problemak sortzen dituztelako hartzen dute lo. Matematika irakasleak esna dauden problemak problema bihurtuko diren beldurrez hartzen du lo. Ametsetan ari omen da oraindik...

      Eta problemarik ezean ez didazu ipuinik oparituko? Eta ipuinik ezean, problemarik ez balego?

      Muxuak ez dira sekula lokartzen; lo bizi dira!!!!!

      Zorte on (bai, badakit zorterik ez dela existitzen; badakit edo... sinestarazi didate...) bihartik aurrera!

      Eliminar