Horratx Hondarribiko begiraleen deia. Eta DBHko lehenengo mailakoen erantzuna. Harrigarria da oihu-jolas batek ikasleen arreta erakartzeko duen indarra. Ikasturte amaiera honetan inork bere taldea baretzeko zailtasunak baldin baditu... badaki, has dadila EO-EOka.
Ongi, primeran pasa ditugu hiru egun Hondarribin; eguraldia portatu da, ez da istripurik gertatu, lo tamainan egin dugu, harremanak estutu ditugu...
Eta gainera, blogean idazteko hiru aitzakia ekarri ditut. Horietako bat mintzagai izan genuen bertan izan ginen lau irakasleok eta asteburuan zer pentsatua eman dit. Begiak zabaldu bakarrik ez, ikusi nahi duenak sentitu egiten du: tripetako mina. Albergeak, aterpetxeak, jantokiak, eskoletako jangelak... lotsagarria da zakarrontzira zenbat janari botatzen den! Lotsagarria zakarrontzi horietatik gertu zenbat familiek pasatzen duten gosea. Eta lotsagarria botatzen den janari hori behar duten familietara bideratzeko nola ez den ahaleginik egiten. Hain dirudi erraza... Tripetako minak ordea, ez du ezer ikusten, ez du ezer sentitzen gosea aldamenekoarenean dagoenean.
P.D. Ea laster argazkiren bat zintzilikatzen dudan.
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario