GAUR NI BIHAR ZU; heriotza mintzagai

Hala agintzen du, edo gogorarazten, edo iradokitzen du Gaintzako hilerriko sarrerak: Gaur ni bihar zu. Atzo bazkalorduan mintzagai izan genuen gaia, beste askotan bezala: heriotza. Bai, heriotza, hizki xeheez. Zergatik eman bizitza berak duen garrantzia baino handiagoa! Ez naiz bizi heriotzari begira, bizitza bera da bizitzeko dudan arrazoia, heriotza bizitzari jartzen diogun azken puntua besterik ez baita.

Ez dut uste aterik zeharkatuko dudanik, egunsentiak dira bizitzari zabaltzen dizkiodan ateak, horregatik saiatzen naiz une eta gune bakoitza zukutzen (oraingo hau bezalaxe), heriotzari ez baina, bizitzari begira bizi naizelako.

Gustatzen zait hildakoez hitz egitea, gure solasaldietan bizirik daudela sentitzea, oroitzapenei irribarreak marraztea; gustatzen zait amonaren etxean pilota partidak ikusten ditugunean aitonaren esaerak hizketagai izatea, gustatzen zait baserrian zintzilik dagoen aiton-amonen koadroari begira egotea, gustatzen zait Itakako saioaren hasieran Igorren xuxurla entzutea, gustatzen zait Imanolekin batera kantuan aritzea, gustatzen zait...

Gustatzen zait duela sei urte Gipuzkoako Txapelketan Ekaitzek aitonari kantatu zizkion hiru bertso ederrak lanera bidean Ekaitzekin batera abestea:

1.- Zur eta lur, sor eta lor,
bizitzak heriotza zor,
erdi ziraun, erdi sator
malko bat saltoka dator.
Eguzkiaren azken hatsean,
ilunabarrez berankor
kanposantuko leihatilari
doiki eman diot amor:
Goikoetxea Mujika Patxi,
halaxe ageri da hor,
lore arteko zeremonira
larrosa batekin jator,
lehen zurekin etortzen nintzen
orain zuregana nator.


2.- Minbizia min igurtzi,
etsipena zen nagusi,
errosario ta guzi
ni otoitzean Jesusi!
Aitona maite zu bezalako
gaixorik ez dut ikusi,
dama beltzaren igitai hitsak
zaztatu arren itsusi
irribarrea erditzeari
inoiz ez zenion utzi,
zure indarrak, zure bihotzak,
zuk zenidan erakutsi,
ez hiltzen zenbat saiatzen garen
eta bizitzen ze gutxi.


3.- Hondoa jota, desditxan,
argi gabeko gerizan
hilkor diraugu bizitzan
zoriontsu ezin izan.
Zu hil beharra premiazko al zen
sentipenok senti nitzan?
Gaurko egunez kanposantura
etortzea komeni zan;
oraindik nire oroimenean
bizirik nola zabiltzan,
arrosari lur emango diot
zuri eman nizuen gisan,
nire malkoak xurgatuz zure
masailak laztandu ditzan.


Heriotza izan genuen mintzagai atzo bazkalorduan, elkarren errautsak non eta nola banatuko ditugun kontatzen aritu ginen elkarri. Nire azken puntua elizkizunetatik urrun. Errautsak, Murumendi, Aralar, Aizkorri eta San Donaton; olerki errezitaldi eta musika (Imanol, Lete...) artean, lagun giroan.