 | ||
| Eleder eta Irati abuztu hasieran; majo hazi zaizkizu melenak ordutik, txiki! |
Kaixo, maitte; urte askotarako, bihotza!
Hauxe bururatu zait, txiki, eta badakizu, amatxok bururatutakoa gauzatu arteko onik ez du izaten! Hauxe urtero urtebetetze egunean egingo dizudan oparia: urteko bion kontu txikiak bilduko dituen eskutitza. Neure buruari erosiko diot eta bihotz mintzetan bildua oparituko dizut. Elederren eta Iratiren liburutegian gordeko dugu eta hala momentua gozarazteko goxoki izateaz gain, oroitzapenen altxor gune ere bihurtuko da eskutitzen bilduma.
Urtebete, Eleder! Nondik ote dator eta nora ote doa denbora? Handitzen zarenean galdetuko dizut. Handitzen zarenean... dagoeneko handitu zara eta! Gogoratzen zara beso arteko zirrikituetan ezkutatzen zineneko garaiaz, irribarre izatera ere iristen ez ziren eguzki haiek ezpainartetik erortzen zitzaizkizun garaiaz, muxurik eman gabe maitasuna jolasten zenidan garaiaz?Eleder, gogoratzen al zara, txiki, amaren besoartera munduratu zinen momentuaz? Hori belarrira kontatzeko ipuina da. Ez sinestekoa! Handitzen zarenean kontatuko dizut. Ea zuizango zara nire fedea, eta nire ipuina, eta esango dizut: zu sinesten zaitut! Zu sinesten zaitut!
Ederra izan da urtea, maitia, oso ederra! Zenbat pauso joaneko, zenbat haize lapurtze, zenbat aldaketa saltarin, zenbat zu eta zu eta zu. Zenbat emozio. Eta zenbat ni eta ni eta ni zugan. Titiarena mundiala da! Zenbat gozatzen duzun eta zenbat gozarazten didazun. Lotsati-lotsati heltzen zenion lehenengo orduetan eta basati-basati heltzen diozu orain. Titi-buru bat ahoan, bestea hatz artean... eszena erotikoagorik!
Izugarri gustatzen zait goizero zuri poema bat irakurtzea, zure azal leuna olioz laztantzea, zure oin txikiak nire izterren gainean sentitzea, izarape berean izarrak zenbatzea, barre eginarazi nahi didazula ulertzea, zoriontsu egiten zaitudala somatzea. Izugarri gustatzen zait zure ama izatea.
Hamar hilabetez hogeita lau orduz bizitza irentsi diogu elkarri. Eta hamaikagarrenean abalndonatu egin zintudala sentitu nuen. Ai! Haur Eskolan zure ondoan pasa nituen lehenengo hamar minutuetan egin nituen barne negarrak! Abandonurik ez dagoela ulertu dut orain hamabigarrenean, ikasten ari naiz, ulertzen ari naiz, onartzen ari naiz ez zarela nirea. Hori bai, ez nuke nahi inorena izatea, zu zurea izan zaitezen nahi dut. Zu zurea. Eta besteentzat.
Zutitzen ari zara poliki-poliki. Baina, lasai, pott, hemen goikoak hor behean du eta oinarria. Ez izan presarik, haurraren neurria erraldoia da eta!
Asko maite zaitut; asko baino gehiago!
Amatxo
Osaba Ekaitzek ere bertso bikaina oparitu dizu:
Mila zorion Eleder maite,
begira nola gauzkazun!
Zure ondoan guztia da poz,
Zure ondoan guztia da poz,
izpi eta alaitasun.
Guk zer moduz pott galdetzen dugu,
zuk apapapa erantzun,
dantzak buruan irudi dira
hotsak gogoan oihartzun,
gugandik beti jasoko duzu
bihotza bete maitasun,
denbora eta espazioa
betetzen jarrai dezazun.
Entradas
