|
Eleder frutazko pastelari putz egiten_2018-10-28 |
Urte askotarako, txiki! Zorionak, Eleder!
Bi, bi, bi! Zenbat pazientzi du Elederrek? Bi! Zenbat begi ditu
Elederrek? Bi! Zenbat eguzki daude zeruan? Bi! Eta Elederren
eskuetan? Zenbat eguzki daude Elederren eskuetan? Bi, bi, bi! Eta…
zenbat urte bete ditu Elederrek? Bi! Oraintxe dena da bi, bi, bi, bi,
bi eta lau eta sei eta asko esateko hamaika. Baina, batez ere bi. Bi
da ikaragarri, baina asko baino gutxiago.
Bihotza, urte zoragarria izan da bigarren hau. Elederrekin zer moduz
galdetzen didaten guztiei sekulako esperientzia izaten ari dela
erantzuten diet eta izugarri ari naizela gozatzen. Gozatzen eta
ikasten. Zuk irakatsi didazu zaldiak nola edaten duen behiaren
errapetik, zebra-bidean gelditzen diren auto gidariei irribarrea nola
eragin, besoak eta irudimena astinduz hegan nola egin, ikusten ez den
tokian trena nola ikusi, haizeari nola egin bultza, udazkenarekin
nola jolastu… Zuk irakatsi didazu beso artean estututa ama nola
maitatu. Une eta gune bakoitza bihurtzen duzu jolas eta ikasbide, eta
zure bidean harrapatzen gaituzun guztiok bihurtzen gaituzu jostailu
eta ikaskide.
Aspaldian hitza besterik ez duzu ahoan; adur arteko itsaso da
esateko zure nahia eta beharra. Esaten duzun guztia asko gustatzen
zait, baina batez ere, esaten duzun horri ematen diozun doinua
gustatzen zait. Hitz bakoitza dantzan jartzen duzu ezpain artean ELEA
EDER bihurtuz.
Egunak, asteak eta hilabeteak egin dituzu azken urte honetan lau
hankan, eta etxe, parke eta kaleak galtza artean ondo garbitu
ondoren, azkenean hogei hilabeterekin jarri zenituen zinbili eta
zanbala bakar-bakarrik pausoak urrats ematen. Bai, zu, jartzen dituzu
pausoak urratsa ematen, zuzara zure bidearen egile, jabe eta
arduradun. Orain, korrika ustean, urrutira joaten ez zaizun itzalaren
atzetik ibiltzen zara saltoka. Liburuak irentsi egiten ditugu
elkarrekin, nire mingainera hatzak eraman eta ipuinak ateratzen
dizkidazu aztarrika, kantari aritzen zara lo hartu aurretik eta
margoz janzten duzu paper zuria.
Azken egunotako kontua da... zer uste zenuen ez nintzela
konturatuko? Amarekiko distantzian milimetroak zentimetro bihurtu
dituzu: hau Elele, hau Elele! Eta hor jarduten duzu saiatutakoak
lortzen. Eta ni pozik eta ni harro. Eta pixka bat triste ere bai,
Eleder bakarrik zenbat gauza egiteko gai den ikusita. Posible al da
hori? Pozik eta harro eta triste?
Baina, batez ere eskertua. Ama, titia, hemen esaten didazun
bakoitzean mundua gelditu eta bizitza oparitzen didazula sentitzen
baitut.
Zenbat bihotz maite du Elederrek amatxo? Bi! Eskerrik asko, maitte,
bihotz horien haizetearekin amatxo erotzeko duzun gaitasunagatik.
Asko maite zaitut, asko baino gehiago. Nik ere bi bihotz; betikoa
eta bestea.
Amatxo
Osaba Ekaitzek oparitu dizun bertsoa:
Bigarrenera ere
heldu zara ezen,
hasi baitzara zaren
ederraz jabetzen,
elkarren erregalu
bihurtu gaitezen,
segi urterik urte
etapak erretzen,
espazioa eta
denbora betetzen.
Eta atzo Itakan zutaz eta zurekin egindako irratsaioa: