URTE ASKOTARAKO, ELEDER!

Eleder frutazko pastelari putz egiten_2018-10-28

Urte askotarako, txiki! Zorionak, Eleder!

Bi, bi, bi! Zenbat pazientzi du Elederrek? Bi! Zenbat begi ditu Elederrek? Bi! Zenbat eguzki daude zeruan? Bi! Eta Elederren eskuetan? Zenbat eguzki daude Elederren eskuetan? Bi, bi, bi! Eta… zenbat urte bete ditu Elederrek? Bi! Oraintxe dena da bi, bi, bi, bi, bi eta lau eta sei eta asko esateko hamaika. Baina, batez ere bi. Bi da ikaragarri, baina asko baino gutxiago.

Bihotza, urte zoragarria izan da bigarren hau. Elederrekin zer moduz galdetzen didaten guztiei sekulako esperientzia izaten ari dela erantzuten diet eta izugarri ari naizela gozatzen. Gozatzen eta ikasten. Zuk irakatsi didazu zaldiak nola edaten duen behiaren errapetik, zebra-bidean gelditzen diren auto gidariei irribarrea nola eragin, besoak eta irudimena astinduz hegan nola egin, ikusten ez den tokian trena nola ikusi, haizeari nola egin bultza, udazkenarekin nola jolastu… Zuk irakatsi didazu beso artean estututa ama nola maitatu. Une eta gune bakoitza bihurtzen duzu jolas eta ikasbide, eta zure bidean harrapatzen gaituzun guztiok bihurtzen gaituzu jostailu eta ikaskide.

Aspaldian hitza besterik ez duzu ahoan; adur arteko itsaso da esateko zure nahia eta beharra. Esaten duzun guztia asko gustatzen zait, baina batez ere, esaten duzun horri ematen diozun doinua gustatzen zait. Hitz bakoitza dantzan jartzen duzu ezpain artean ELEA EDER bihurtuz.

Egunak, asteak eta hilabeteak egin dituzu azken urte honetan lau hankan, eta etxe, parke eta kaleak galtza artean ondo garbitu ondoren, azkenean hogei hilabeterekin jarri zenituen zinbili eta zanbala bakar-bakarrik pausoak urrats ematen. Bai, zu, jartzen dituzu pausoak urratsa ematen, zuzara zure bidearen egile, jabe eta arduradun. Orain, korrika ustean, urrutira joaten ez zaizun itzalaren atzetik ibiltzen zara saltoka. Liburuak irentsi egiten ditugu elkarrekin, nire mingainera hatzak eraman eta ipuinak ateratzen dizkidazu aztarrika, kantari aritzen zara lo hartu aurretik eta margoz janzten duzu paper zuria.

Azken egunotako kontua da... zer uste zenuen ez nintzela konturatuko? Amarekiko distantzian milimetroak zentimetro bihurtu dituzu: hau Elele, hau Elele! Eta hor jarduten duzu saiatutakoak lortzen. Eta ni pozik eta ni harro. Eta pixka bat triste ere bai, Eleder bakarrik zenbat gauza egiteko gai den ikusita. Posible al da hori? Pozik eta harro eta triste?

Baina, batez ere eskertua. Ama, titia, hemen esaten didazun bakoitzean mundua gelditu eta bizitza oparitzen didazula sentitzen baitut.

Zenbat bihotz maite du Elederrek amatxo? Bi! Eskerrik asko, maitte, bihotz horien haizetearekin amatxo erotzeko duzun gaitasunagatik.

Asko maite zaitut, asko baino gehiago. Nik ere bi bihotz; betikoa eta bestea.

Amatxo

Osaba Ekaitzek oparitu dizun bertsoa: 

 Bigarrenera ere

heldu zara ezen,

hasi baitzara zaren

ederraz jabetzen,

elkarren erregalu

bihurtu gaitezen,

segi urterik urte

etapak erretzen,

espazioa eta

denbora betetzen.

Eta atzo Itakan zutaz eta zurekin egindako irratsaioa: