Begi lukua zorion bila

HITZA: LUKU

Eskua... eta ezpainartea betetzen duena. Estutuz gero, handitu egiten dena, estutuz gero, gainezka egiten duena, estutuz gero, bustitzen zaituena.

Bai, tira... berriro hasiko naiz (ongi ari haiz, Irati... denek ulertzeko moduan... batez ere argi ari haiz, norbaitek ez dena pentsatzeko moduan... batzuetan kostatzen zain... hain litzateke erraza... irudiari begiratu besterik ez zagon... baina, hik tira egin behar... edo mingaina luzatu behar... mundiala haiz gero, saltsarik ez dagoen tokian ere saltsa sortu behar... esan ezan... ez dakit ba... gogoratu hadi... urtearen azken kanpaikadekin jaten ez dituan mahats aleez... jarri hitzan denak pilan, lotu hitzan hari mutur batekin... eta urte berri on oihukatzerakoan hik egin oihu: hau luku bat da!)...

Esandakoak esanda, ez dago berriro hasi beharrik, ezta?

AFORISMOA: Batzuetan isiltzen jakin behar da. Horrelakoetan begirada izaten da hitz egiten duena.

... eta lastima (edo zorionez), ezin aurpegiaren hizketarako gogoa isilarazi. Zabalik dauden bi begik zabalik dagoen aho batek baino dezente gehiago esaten dute, batez ere, ezer esan nahi izaten ez den une horietan.

HAIKUA:

Poza lapurtzen...

malkotarako xoxik
ez duen hura...