Eleder eta Amona Prudentxi

Eleder eta Amona Pruden_2016-11-26

Laurogeita hamalau urte eta erdiko tartea. Historia arrasto neurgaitz baten distantzia infinitesimala dirudi denboraren inozentziak. Eskua eman diote elkarri. Itsaslabarretan arriskua tentatzeko gogoa dute biek ala biek. Eskua eman diote elkarri eta gero etorri da begien zuria. Salto egin dute nire uretaraino eta ni berandu konturatu naiz flotagailuen zuloaz. Lehenengo ito egin gara hirurok eta gero arnasa hartu dugu. Zoragarria izan da. 

- Amona, amona, zenbat zimur dituzun!

- Zure keinu txiki bakoitza gordetzeko zulotxoak dira.

- Eta nork zulatu dizkizu?

- Bazentozela jain nuenean nik neure buruari.

- Nola jakin zenuen banentorrela?

- Kontu batzuk berez jakiten dira.

- Nola berez?

- Begiak itxi eta entzuten jarrita.

- Nik begiak ixten ditudanean ez dut ezer ikusten. Bueno, batzuetan kilimak.

- Nola kilimak? 

- Begiak ixten ditudanean batzuetan koskillak ikusten ditut.

- Horregatik egiten dituzu barre txikiak begiak itxita dituzunean. 

- Barre txikiak egiten ditut?

- Zentimetro eskasekoak. 

- Amona, zenbat da zentimetro eskasa?

- Gutxi eta asko. Biak batera. 

- Hori posible da?

- Begiratu zeure buruari. Berrogeita hemeretzi zentimetro eskas eta erraldoia nire bihotzean.

- Amona, dena da eskasa? Noiz uzten dio zerbaitek eskasa izateari?

- Barre handiak egiten dituenean. 

- Eta hori noiz da?

- Amatxok egiten ditu barre handiak.

- Eskatuko dizkiot? Bi edo hiru barre handi emateko eskatuko diot. 

- Ondo. 

- Ondo? Orain erraldoia banaiz zure bihotzean, barre handiak egiten ditudanean ez naiz kabituko. 

- Horregatik ditut zimurrak.

- Ni gordetzeko zulotxoak dira. 

- Bai. Asko maite zaitut, Eleder. 

- Amona... nik asko baino gehiago zu. 

Eleder, Amona Prudentxi eta Irati_2016-11-26