Eskerrik asko, Patxi

Ekaitz, Joan Mari, Patxi, Eleder eta Irati_2017-3-19

Masusta more heldua ahora eramatearen parekoa; astero-astero zure poema goxo horietako bat mezu elekroniko bidez jasotzea: "Kaixo, Irati... aste honetako poema... bihotzez, Patxi.". Urteak daramatzagu larunbatero-larunbatero Itaka literatur saioa zure olerki batekin hasten; urteak zure hitz bidezko emozio eta sentipenak uhin bidez haizatzen. Igandean Legorreta herriak egin zizun omenaldi zoragarrian guk ere parte izan nahi genuela eta urtetan jasotako altxorra modu apal eta xumean oparitu nahi izan genizun. Hunkigarria izan zen oso igandean zure ondoan egotea, zure begietara begira hitzekin jolasean aritzea, zuri bi muxu ematera hurbildu eta belarrira xuxurlatu zenidan "preziosa" neure egitea, Joan Marirekin eman zenuen besarkadaren testigu zuzen izatea. bizitza eta pentsamendua dantzatu behar ditugula (nik biak aukeran, suelto eta agarratuan) zure ezpainartetik entzutea. Beste behin, eskerrik asko urrutiko lur hauetan zure ondoan egoteko aukera emateagatik. Etxerakoan Eleder txikiak galdetu zidan "amatxo zein zen gizon hori?" eta nik bihotz handi bat  zarela kontatu nion. 

Urruti

non da urruti?

Han da urruti.

Atzo da urruti

denboraren ihesbideetan inoiz ez;

inon ez da urruti.

Urruti da hemen

gertu sentitzeko eguzkiak falta bazaizkigu.

Urruti da orain

isiltasunak sortzeko hitzak falta bazaizkigu.

Baina, batez ere…

Batez ere

urruti da neure burua

neure begiei atera nien argazkien bilduma betazalen ispilu bihurtu denetik.

Batez ere urruti da neure burua.

Orain igerian ikasi behar dut

izan ere,

izan ere itsasargia urruti dago

orain gertu, orain urruti

orain gertu

orain urruti

itsasoa laino dago Baionako barraraino, nik zu zaitut maiteago…

Lurra, lu-rra, lurra, lu-rra, lurra

Oi lur, oi lur, oi ene lur nerea…

Oinpeak fosildu zaizkigu eta

dinosauroak behatz arteetan kukuka sumatzen ditugu galdutako lur eske.

Eta masusta berdeak

(euren burua nola gorritu behar zuten ahaztu zutenak)

eta masusta berdeak ematen dizkiegu aseko badira.

Lurrak ditu behinola beharrezko genituen ordulariak

Tik-tak, tik-tak, tik-tak, tik-tak

Lurrak ditu behinola beharrezko genituen ordulariak.

Denbora gose da

baina ez dago nahikoa masusta eternitatearentzat.

Horregatik hasi da denbora poemak bazkatzen

eta lur gero eta potoloagoaren masailetan

hartzen du jatekorik ez duenean atseden.

Hauek. Hau-ek. Hauek. Hau-ek.

Hauts hauek dira zure magia,

hitz hauek zure altxor.

Begi hauetan aurkituko dituzu esku hauek

eta haizeak

haizeak-haizeak-haizeak-haizeak

eta haizeak ez ote ditu bihotz hauek eramango.

Ez dago urrutira joan beharrik (beharrik-beharrik-beharrik-beharrik)

ez dago urrutira joan beharrik

lur hauek gure egiteko,

zu maitatzen ikasteko,

zure poemetan bihotzak aske sentitzen ditugula sinesteko.

Patxi, eskerrik asko.

Nola irudimenak

gaua oroitzapen,

hitzak zauria salmo

bihurtu dezakeen,

urrutiko lur hauek

samurtu gaitzaten,

segi liburu edo

paper-mutur baten

gure atsedenari

atsegin ematen.

Ekaitz eta Irati_2017-3-19

Goierri Telebistak grabatutako omenaldiko irudiak: http://www.gitb.eus/azken-berriak/9419-patxi-ezkiagak-urrutiko-lur-hauek-liburua-aurkeztu-eta-legorretarren-omenaldia-jaso-zuen