KRISKITIN KRASKITIN

HITZA: ARRABITA

Demagun ikasturtea ez dela oraindik amaitu, izan daiteke astearte bat, arratsaldeko zazpi eta erdiak direla demagun eta kanpoan bero-zapa egiten duela. Beroa izan daiteke 37 gradukoa edo... batek daki! Demagun egun osoa institutu barruan egin duzula eta kanpora irteteko irrika bizi duzula... bai, nahiz eta 37 gradu egin kanpoan, akaso izan zitezkeen 39ºC... Demagun atezain hiztuna dela institutu horretakoa, jatorra bai, oso jatorra, baina, hiztuna eta goizean goiz hitz egitea asko gustatzen zaiola eta eguerdian ere izugarri hitz egiten duela, baina, batez ere arratsaldeetan, kanpora irteteko irrikaz zaudenetan (bero-zapa, 39ºC egi arren), hitz egiten duela gehien. Eta orri zuriak hitzez eta toki-izenez eta datez eta musika emanaldien hitzorduez... betetzen dizkizula. Eta beroa eta irrika eta zazpiak eta erdiak izanda ere, izugarri eskertzen diozula irakasten dizun guztia. Demagun azkenean zu zarela hitz-solasari tira eta tira egiten diona.

Irati, harira! Demagun astearte sargori arratsalde luzatzen hasian hitz berri bat ikasi duzula: arrabita. Eta kontu bitxi asko dakizkien atezainak irakatsitako hitza dela hori. Demagun biolinaren bikia edo arreba edo anaia edo ahizpa izan daitekeela arrabita. Demagun oso antzekoak izan arren, ez direla berdin-berdinak (zer da berdin-berdina izatea?). Demagun XIX.mendean zaudela eta badakizula XXI.mendeko egun sargori batean baten batek zutaz hitz egingo dizula.





AFORISMOA: "Zoriona HAU da"

Filologo batek akaso gomendatuko lidake erakusleari distantzia emateko. Marrazkiak hartu du bere distantzia... bost milimetro?

Baina, niri berdina zait (edo ez, baina tira!) filologoek esaten dutena!

Esku ahurraren baitan zoriona hartu egiten da eta eman. Esku ahurraren baitan zoriona ukitu egiten da, laztandu eta irristatu eta zorabiatu eta estutu eta... Esku ahurraren baitan zoriona islatu egiten da.

Nik gertuko erakusleak maite ditut. Hau eta hemen.