LOKIZ

Eguerdiko ordubatean egin daitezkeenak: ordulariari begiratu, matematikari mingaina atera, berandutxo dela pentsatu, atzoko egunkari irakurri gabeari bistadizo bat bota, bururatutako esaldi ponpoxo hori idatzi, makarroiei igeri egiten irakatsi (elkarri eskua emanda gera ez daitezen), 1100. urtera salto egin Totiren zaldi gainean, etabar, etabar, etabar eta mendira abiatu.

Bai, badakit: ez da mendira joateko oso ordu txukuna (hau da, ordu desordenatua da. Hankaz gorakoa gutxi gorabehera). Baina, halabeharrez (bai, oporretan ere halabeharrak izaten dira) etxetik hamarretan atera eta bertaratzeko aukeran dituzun hiru bideetatik ezjakintasunez (maparen gainean arrasto zuzenik motzena berau zen baina...) luzeena aukeratuz gero, mendipera eguerdiko ordubatean iristeko arriskua duzu. Eta arriskuak bete egiten dira tarteka-tarteka.

Ordulariak ordubatean harrapatu gintuen ostiralean Gastiainen (Lana ibarra Nafarroan, Arabako muga (Kanpezu) urruti ez). Herritarrekin kontutxo batzuk egin, motxilak bizkarreratu, kremaz aurpegi-sorbalda gainak zuritu eta abiatzerako ordubata eta erdiak. Eta gu mendian gora, hankaz gora.

Paraje ederra da Lokiz mendizerrakoa, harkaitz bertikaletan zintzilik irudimena dilindan kartzeko aproposa.

Bi tontor: Arnaba (1255 m) eta Otzamendi (1255 m). Arnabari bertsoa egin eta Otzamendiri (Balkoi ederra dugu/ Otzamendi gaina...) puntua sabeleratu genion:

Bost herrixkako bailara,
paretatzarren zirrara,
Lanaibar ederra zara,
mugarik muga elkar muxuka
Nafarroa ta Araba,
bien zaindari Arnaba,
begien gozagai hara!
Lokiz zoragarria da!

Arratsaldeko zazpietan egin daitezkeenak: ordulariaz ahaztu, matematika poltsikoan sartu, goiz izan daitekeela pentsatu, atzoko egunkariarekin bigarren irakurraldi bat egin, bururatutako esaldi xelebre horrek zentzu handirik ez duela errepikatu buruari, itotako makarroiekin zer egin asmatu, 1123. urteko Nafarroaren lurrak orri zuri batean marraztu, etabar, etabar, etabar eta egunpasa polit bati argazkia atera. Buruz behera.