Orain astebete ezagutu nuen bideoa. Hunkitu egin ninduen. Akaso izango da saiakera, asmo, egitasmo berrien aurrean nire begiradak (bai, esango nuke begirada kontua dela) duen baikortasunagatik (ez inozentziagatik), ez dakit. Hunkitu egin ninduen eta irudiei (besterik ez baitakigu) nire mezu propioa sortzen saiatu naiz. Kontua da oraintxe bideoaren bila hasi naizenean, Youtuben iruzkin asko topatu ditudala, gehienek egitasmoa oso azaletik eta oso ezkor kritikatzen dute. Eta ez dakit... egia esan, egiten duen hura "ezer ez egiteko tronutik" kritikatze horrek beti sortu izan dit mesfidantza moduko bat... Hunkitu egin ninduen, baina, batez ere pentsarazi egin dit.
En nuke esango karitatea dagoenik keinuaren atzean. Begiak zabaltze bat iruditu zait niri. Ikusezina ikusia izateko ahalegin bat. Irribarre serio bat iruditu zait; oihu kantari bat. "E!!! Txxxxit" moduko bat eskaleari. "E!!!! Txxxxxxit" kale ibiltariei. "E txxxxxxxxxit" bideoaren bestaldean gaudenoi. Eta "E!!! Txxxxxxit" euren buruei. Ez nuke esango euren kontzientziak lasaitze hutsagatik egin dutenik. Ez nuke esango ikasgairik eman nahi dutenik. Egin egin dute. Gerokoak z(g)ure kontu.
Martin Lopez:
ResponderEliminarNiri ere bihotza ukitu egin nau.Oso polita Irati.