Zure begiek ez
didate begiratzen uzten,
zure ahotsak
ezpainartea zulatzen dit,
eta belarriak,
belarriak zure
eskuek gortu dizkidate,
belarriak zure
eskuek gortu zizkidaten,
eta bizitza
entzun ezinda nabil aspaldian.
Zure itzala itsatsi
zenidan bizkarraldean,
eta ordutik
pausoak kateatu
egiten zaizkit zure hankapean.
Zangotrabaka
egiten dut aurrera,
bultzaka-bultzaka,
maite nauzula esaten didazun aldiro.
Zure
(txotxongilo?)
zure bihurtu nauzu,
eta isiltasun hauskor batek irentsita bizi naiz,
zure bakardadean.
Aurpegia hitz , maitemina hits
betileak lo, hatz ziztadak su.
Aurpegia hits, maitemina su,
betileak hitz, hatz ziztadak lo.
Betileak su, aurpegia lo,
hatz ziztadak hitz, maitemina hits.
Zure
(txotxongilo?)
zure bihurtu nauzu,
eta isiltasun hauskor batek irentsita bizi naiz,
zure bakardadean.
Baina, ez,
zu hor zauden distantzia berean egon nahi dut nik hemen.
Tristegia (hitsegia?) maitasunaz aritzeko...Maitasuna alaitasunaren parekoa ez bada ez da maitasuna.
ResponderEliminarTtak hortxe muina ;-) Muxu handi bat, maitasunez betea!
EliminarBa tristura bilaka dadin poesia, baina zuk ez galdu irribarre eder hori...:-*
ResponderEliminar:-D
ResponderEliminar