LO EG(I)(O)TEA

Ikasle batek galdetu zidan atzo: Irati, nora joaten gara lo hartzen dugunean? Eta nik neure buruari: to, Irati, helduion hordagoari. Hogeita hamaika eskutik berak, ordea, beti ez bada ere, gehienetan bezala, hogeita hamaika eskutik galdera egiten duenak. Eta hor hasten dira komeriak: eskuak izerditan, masailak gorri, belaunak ia erorian… eta eutsi egin behar. Irati, hori ez dun fundamentua, hi haiz irakaslea. Estrategiarik onena galderari galderarekin erantzutea: eta zuk zer uste duzu eh, nora joaten gara lo hartzen dugunean? Eta atzetik etor daitezkeenak; Bat: ikasleak irakaslea haizea hartzera bidaltzea. Bi: ni ilargira joaten naiz, edo halako zorakeriaren bat erantzutea hark, eta Hiru: ez dio inporta, ahaztu lehor bat botatzea; hori ere hark, hau da ikasleak.

            Korapiloak, ordea, askatu daitezkeen arren, tarteka korapilatu ere egiten dira. Pixka bat gehiago. To bigarren kolpea, ikaslearena: Eta, Irati, joan ondoren nola jakiten dugu nora itzuli? Ez dakit musean bi hordago jarraian bota ote daitezkeen. Bi aldiz eusterik dagoen ere ez dakit. Bihar hitz egingo dugu lasaiago antzu batekin erantzun nion, sorbalda gainean pare bat kolpetxo emanda. Kontua da, bihar hori gaur dela eta gau osoa esna pasa dudala, loak norabait eramango banindu, gero nora (eta) itzuli asmatuko ote nukeen neure buruari galdetuz.

             Eta esna pasatako gau bat da batez ere luzea. Oso luzea. Ohean esna pasatako zortzi ordu izan daitezke zortzi ordu eta hogeita hamalau minutu edo hamabi ordu eta berrogeita hemeretzi minutu. Ohean esna pasatako zortzi ordu dira eternitate bat. Lo egiten dugunean, nora joaten garen ez dut asmatu, itzulerako bidea nola asmatzen dugun ere ez, baina, ondorio garbi bat atera dut. Ikasle eta irakasleok modu berean kezkatzen gaituzten bizitzaren alderdi asko badirela. Eta kezka eta hausnarketa eta galdera horiek kanporatzen ditugunean, ikasleak ikasle eta irakasleak irakasle izateari uzten diola. Hau da, ia beti. Tarteka bada ere, irakasleok ikasleen ikasle izaten ikasi beharko genukeela, alegia.

            Gaur berriro emango dizkiot pare bat kolpetxo ikasleari sorbalda gainean. Eta begietara begiratuko diot. Uler dezan erantzuna nigan ez baina, bion arteko zubian dagoela.  Ez ote gaitu errekak irristan eramango.